هزارو یک غر!
یه روز به خاطر تب و لرز و گلو درد نخوای بری شرکت، نتیجه اش اینه که ساعت 45/7 زنگ می زنن که کجایی و چرا نیمدی و تو هم خودتو فحش میدی که چرا گوشیو خاموش نکردی، حالا چقدرم وجود من حیاتیه!بعد چند تا اس ام اس که کجایی و چرا خبری از لینکهای هر روزت نیست و چرا خونه ای!
بعد هم بابا سر ظهر میاد بالا سرت که پس نهار چرا خبری نیست و از اونجایی که مدل و رنگ ماشین ِ شب قبل خریداری شده به سلیقه تو بوده، فعلا حق اعتراض نداری! غذا هم کته و کوفته میشه و ایرادای رنگ بندی غذایی!
ظهر هم کسیکه ماه به ماه بهت زنگ نمیزنه، زنگ میزنه و از همه عالم هم میخواد خبر بگیره! دوست پسر بنفشه هم با توپ پر زنگ میزنه که بنفشه حالش بد شده.
بعد هم ای میل طراح رو چک می کنی و می بینی حتی یکی از سه طرحش رو از عکس ارسالی خودت استفاده نکرده، اونم بعد از تاخیر!
الانم بابا میگه چرا ظرفای نهارو نشستی! تازه الانم یادم افتاد که کتابفروش دیشبی بهم گفت 31 سال بهتون می خوره، در صورتیکه مامور بانک که دفترچمو دیده بود گفته بود دفترچه مال خودتونه؟همسنیم ولی سنتون بهتون نمیاد! کی میشه مردا بفهمن که زنا از 14 سال سنشون بالا نمیره!
بدی همه ی اینام اینه که تو هفته ای هستی که باید تمرین غر نزدن بکنی.
گفته غر نزنین نگفته که غر ننویسین!!!
راستی شما وقتی به واژه " روزنه" فکر می کنین یاد چی می افتین؟ پنجره ؟ آسمون؟ جوانه؟ ستاره؟
در مورد نوشته ی " سایه صلیب روی تخت " غیر از تیکه ای که یکی از بچه ها تو روزنوشتش بهم انداخته ! با توجه به متلکای بچه ها بگم، اولا که من گلابی نیستم! دوما اگه نگاهی به آمار تغییر جنسیت در دنیا، بندازین می بینین که عمل تغییرجنسیت خانمها، به مرد شدن بیشتره و بیشترین آمار در بین راهبه های زن ایتالیاییه!
خدایا این نعمت غر زدنو فعلا از من نگیر!
