آوردی بهشت
ماه تیر قراره این خونه رو تخلیه کنیم تا برای کوبیدن و از نو ساختن آماده بشه. به درخت نارنج تو حیاط و بوته های رز و گلهای ناز و درخت انار و نعناع های سر سبز و درخت موی 27 ساله و ... خونمون که نگاه می کنم، پیش خودم فکر می کنم اصلا خبر دارند که سرنوشتشون 3ماه دیگه به بیل و کلنگ کشیده میشه؟!
اگه قرارداد با اون کسیکه عاشق حیاط شده بود و می خواست نگرش داره، بهم نمی خورد، الان با یه ذهنیت دیگه به حیاط نگاه می کردم. ولی اگه گیاه معنی نگاه دمغ کرده ی من و بابا و مامانو می فهمید، از سر سبزی و رشد خودش دست بر میداشت؟
شخصی رو می شناختم از دو سال پیش، که پیش بینی هاش در مورد زلزله های ایران و چند تا اتفاق دیگه درست از آب دراومده بود.چند روز پیش شنیدم که رفته لبنان و ساکن ایران نیست. یکم دلم شور افتاد که شاید حمله آمریکا به ایران رو پیش بینی کرده که خارج شده.یاد خواب خودمم افتادم و رییس جمهوری احمدی نژاد تو انتخابات و جنگ پشت سرش.
ولی هر بار که تو حیاط میرم، هی بخودم میگم وقتی کاری از دستم بر نمیاد، بهتره با جریان طبیعت یکی بشم، حرف زورهست ولی زندگی و بهار سرمست کننده وخیلی چیزهای خوب دیگه هم هست.
این همه از بمب و جنگ گفتیم، یکم هم بهار از یاد رفته رو مرور وتماشا کنیم، فردا اولین روز "آوردی بهشته".
آمد نوبهار، طی شد هجر یار
مطرب نی بزن، ساقی می بیار
باز آی ای رمیده بخت من
بوسی ده دل مرا مشکن
تا از ان لبان میگونت
می، نوشم به جای خون خوردن
خوش بود در پای یارت پرکنی هر دم پیاله
ناله ها تا به کی
خندان لب شو همچو جام می
چون بهار عشرت و طرب، باشدش خزان من زپی
بر سر چمن بزن قدم، می بزن به بانگ چنگ و نی
شعر از مرحوم نواب صفا با صدای دلکش
عکس ها یک تولد بهاری، جوجه ی قناری
و بهار طبیعت پارک ملت
5 بار دی سی شدم تا عکس ها آپلود شد، خیلی نگاهشون کنین!!!
پست قبلی فقط یه داستانک بود، همین.
