30 و اندی سالگی!
به روزگاری که سه دهه از آن می گذرد، پدر این نژادقوچ همیشه درحال خوردن، مادرش را به زادگاهش برد تا قوچ کوچک اصالتش را فراموش نکند و البته هر که شناسنامه اش را نگریست، رنگ از رخسارش بپرد و بترسد که خدای من تو یک قوچ واتیکانی است!
خانواده این قوچ محل زندگیشان را به تهران ترجیح دادند، تا قوچشان بتواند مرتب شاخ هایش را مانیکور و سم هایش را پدیکور کند.او شخصا به پدیکور اهمیت زیادی می دهد و تا جایی که بتواند از محل های کثیف و گلی دوری می کند و همیشه سعی دارد رد پای کثیفی از خود به جا نگذارد.
او چون فاقد دم است، تا وقتی لگدی محکم نثارش نشود، از شاخ هایش برای ضربه زدن، استفاده نمی کند و به فیر پلی معتقد است و گفتگوی تمدن ها!ولی گاهی چنان اخلاق سگی پیدا می کند که گاهی سگ های با وفای دوروبرش اورا به همصحبتی اشتباه می گیرند.
به سبزی جات علاقه بسیار دارد و برای پر کردن تنهایی خود بوستان و کوه را ترجیح می دهد، از شهرهای مورد علاقه اش قوچان است و بهترین دوستانش یا گاوند( متولدین اردیبهشت)، یا بز( نماد دی ماه) یا تیر و کمان به دستند( آذرماه) و یا سنبله به دست( شهریوری ها).
او به ماه و مهتاب علاقه ی وافری دارد ولی از مه بیزار است، چرا که با وجود عجولی و سخت گیری هایش، او همیشه چشم به علف های نایاب و دست یافتنی بالای قله ها دارد.
او به اخبار و اطلاعات برای رونق کسب و کار، توجه زیادی نشون می دهد، و بعد از انرژی پشمی که حق مسلم خود می داند، جالب ترین خبر درین چند روز را پیدا شدن لیلی و مجنون گوسفندی در استرالیا دید که 2 سال بود پشمشان را نزده بودند.
اهمیت قوچ به علت دل مهربانش در بعضی از فرقه ها بارها یاد آوری شده و اورا "سلطان شاخ گردون ها" نامیده اند و به خاطر عدم استفاده ابزاری از شاخ هایش ، بارها او را ستوده اند.
او قابلیت این را دارد که راحت خود را با هیکل گنده اش و اخلاق سگی اش درهر دلی که بخواهد خود را جا کند!
او نماد اولین ماه بهار است و حتا در اوج تاریکی های راه قله، مدام هذیان روزنه را برای خود و دیگران بازگو می کند!!!
از مجموعه فیلم های مستند مکتب قوچیزم!
ساعت یک نیمه شب14 فروردین 1385
* قوچ نماد ماه تولد فروردینی هاست.
* 30 سالگی که عالم خاصی از بلوغ در خود داشت، ببینیم 30+1 سالگی چه مزه ای دارد!
* البته می گویند کنتور سن خانم ها در 30 سالگی صفر می شود !
* فحش خور هیچ روزی مثل امروز که مردم دو هفته است تبریک ومبارک باد گفتند، به اندازه 14 فروردین، ملس نیست!
