بخشش از نوع برره ایش!
سر سینی شمع های شام غریبان یادش می افتم.
تو دلم میگم، عمرا این یکیو ببخشم.
شمع اول سبزه، شمع بعدی زرده...
دوباره انگار میارنش تو ذهنم، ای میلاش، کاراش، سوتفاهم های مسنجری، شعراش، میگم نه این یکیو نه خیلی اذیت شدم.
شمع بعدی سفیده، شمع بعدی نارنجیه...
دوباره میاد تو ذهنم، خدای من بی خیال!
فکر می کنم چقدر خبرعقدش غیر منتظره بود برام، جمله آخرین ای میلش یادم میاد" من باید خودمو به یه روان شناس معرفی کنم، حلالم کنین"...
شمع بعدی سبزه، شمع بعدی قرمز...
دوباره انگار یکی یقمو گرفته، ببخشش نرگس، ببخشش نرگس.
یه شمع آبی به نیت آرامش و خوشبختیش می ذارم و پیش خودم میگم خلاص!
*فرشته ی حامی بعضیا از نوع برره ایه، هیچی نوفهمه، هیچی نوفهمه!!!
