یه بوسه کوچولو
فیلم "فرمان آرا" حکایت اون جمله ایه که میگه، "یه خر بوست کنه،بهتر از اینه که که یه بوسه خرت کنه"!
یکم بهش نزدیکه، گفتم یکم!!
داره میگه اگه مرد خوبی بمونی برای رفتن به اون دنیا، یه خانم خشگل معصوم، که فعلا برای سینمای ایران، هنوز جورشو داره " هدیه تهرانی " میکشه، بوست میکنه!
وسط فیلم یاد دوستم افتاده بودم که وقتی تو بیمارستان حالش بد می شده، مدام پسر خشگلیو می دیده که با یه رز قرمز تو دستش بهش می گفته: می ذاری ببوسمت؟!!
معلومه این عزراییل هم خیلی پدر سوخته است، می دونه که برای مرگ هنوز یه جنس مخالف زیبا می تونه گزینه خوبی برای خر کردن باشه!
وقتی از دیدن فیلم، میای بیرون، که آخرشم فقط جای رژاسلامی !طرفو می بینی نه بوسه شو، دلت بدجور هوای " بوی کافور، عطر یاس" و " خانه ای روی آب " رو میکنه. با این حال "فرمان آرا " از آدمای مورد علاقه منه، چون مرگو، عریان و در بطن زندگی، روایت میکنه، نه فقط پشت صدای لا اله الی الله.
" یه بوسه ی کوچولو" فیلمی نیست که بشه مثل فیلم" ماهی ها عاشق می شوند" ، تنها رفت دید.نیازه که با بغل دستیت گه گداری تیکه ای بگی که از تنش بعضی صحنه هاش بکاهی.مخصوصا اگه آزاده باشه که روح خبیثشم مثل خودم فعال شده باشه برای انداختن، تیکه ها!
عصر موقع برگشتن از قرص ماه، که بدجور داره روی ماهشو به رخم میکشه، فیلم می گیرم تا تو اتاق هم یادم باشه که تنها ماه است که بالاسر تنهاییم است...
تماس بنفشه از حرم مولانا در قونیه، تلخه، انگار جلوی چشمای خودت دارن روزنه هاتو دفن میکنن و تو هیچ کاری ازت بر نمیاد.من به دست بنفشه و دل مولانا هنوز امیدوارم، من به سختی، به خیلی چیزها و خودم، امیدوارم.
حتا اگه یک بوسه کوچولوباشه، که این روزا، دیگر معناشو با سفر به دیگر سو، عوض کرده.
از کسی که روانی یه بوسه حتا ازنوع کوچولوشه، توقع نوشتن نقد عاقلانه نیست!!!
