گور بابای روزنه
1/ نه روز مادرو دوست دارم نه روز پدر.دبیرستان که بودیم روز مادر یه کارت پستال میدادن بهمون سر کلاس که ببریم برای مادرامون.یک سال وقتی تو شادی و خنده ی گرفتن کارت ،صدای گریه یکی از بچه ها ی بی مادراومد و هممون حالمون گرفته شد،دیگه مزه نداد.
روز پدر هم همینطوره،وقتی آدمهای بزرگش دلشون میگیره برا نبود پدرشون از بچه هایی که تعدادشون هم کم نیست چه توقعی میشه داشت؟خواهر خودم که با دو تا پسرش این روز یا تو جاده است یا تو سفر.میگه تلویزیون نبینن ،یادشون بره،یادشون بره آخرین بار که پدرشونو دیدن ،شبی بود که جلوشون رو به قبله خوابید و نفسش دیگه بالا نیمد.آدم کوفتش میشه وقتی دو تا از وبلاگیا پدر و مادرشون فوت شدند ،بیاد اینجا تبریک روز مادر و پدر بگه.واقعا به دل شکسته ی مخصوصا بچه های کوچیک یتیم می ارزه ،این هلهله و شادی روز پدر؟؟
2/خونه خوشبختانه یا بدبختانه کنسل شد!فعلا که فقط سبزی خونه ی ما خوردن داره.در خدمت باشیم!
3/چند روزه یه افغانی رو میبینم که سوژه خیلی خوبی برای عکسه.تصورشو بکنین دست راست نداره و آستین خالی آویزونه،اونوقت روی دست چپش چند تا نون سنگگه.با نگاهی معنی دار هم بهم خیره میشه.
اینجور مواقع همیشه یاد شعر سیمین یهبهانی می افتم:
شلوار تا خورده دارد، مردی که یک پا ندارد
خشم و نفرت در نگاهش ،یعنی تماشا ندارد
4/ تا حالا اسم و فامیلتونو تو ارکات سرچ کردین؟من از اداره آموزش و پرورش چهار محال بختیاری سر دراوردم!!!
5/راستی چرا تو ارکات لزبینها و پاکستانیها منو اد میکنن!???
6/کسی که میخواد خودشو به بی خیالی و کوچه علی چپ بزنه جناب پورج خان بنظر من یادگیری هجا که هیچی، باید یه دوره ببینه.وگرنه دچار نتایج بدتری میشه.مثل الان من که تو خیابون و اتوبوس هم نمیتونم جلو انقلابات درونیمو بگیرم!واقع بینی و مبارزه با افسردگی از همه چی بهتره.ولی خیلی سخته.دیگه بجایی رسیدم که هر اتفاق خوبی تو زندگیم برام حکم معجزه رو پیدا کرده.
ازون سختتر برخورد با آدمهاییست که توقع همیشگی روزنه ازت دارن.من از همینجا دیگه میگم ،من یه آدم دپرسم،نگید اون نرگس چی شد و چرا اینجوری هستی و تلخی و بی حوصله ای و ...من تلخ و سرد و بیحوصله و شدیدا نا امیدم.این فشارهای تکراری گفتنی و نگفتنی دیگه امونی نذاشته برام.باورای مذهبی یه دوره ای،متا فیزیک یه دوره ای،آدمها یه دوره ای،روانشناسی یه دوره ای ،خودت با تقلا یه دوره ای،کمک کننده است...موندم چه غلطی کنم .دیگه حوصله ی کمک کردن بخودمم ندارم.منم مثل خیلیای دیگه...بچه مثبتم کجا بود آقا خره!
شرمنده مفهوم روزنه رو گم کردم.سخته خدارو فقط بخاطر خودش دوست داشتن.
دسته کلیدی شدیم
از آنوقت که فهمیدیم
اینهمه در را برای ما بسته اند.
مسعود...
*من فعلا اینجوری مینویسم اگه دلت گرفته ،نخون دیگه اینجارو دوست من.اون ندای درون مثبتم فعلا خفه خون گرفته .
همه روزنه ها هم گوربگور شدن و البته حوصله و اخلاق خوش من!
