معما
این قسمت بدلایل امنیتی و حیثیتی پاک شد!
قسمت دوم:
این بحث قضاوت کردن ونکردن چند سالی هست که منو درگیر خودش کرده.
خب بما میگن که آدمها رو قضاوت نکنیم.خدا که سر منشا هر روحیه و قاضی اصلیه بنده هاشه،اگه بخواد هر بنده ایشو قضاوت کنه که مدام باید در حال تو سری زدن به پس سر بنده های خلافکارش باشه!
دکتر هلاکویی تو یکی از سخنرانیهاش میگه ما ایرانیها "یک متر" دستمونه که همش داریم با اون بقیه رو قضاوت میکنیم.اگه کسی از در میاد تو، تمام وجودشو قضاوت میکنیم،ا دماغش چه گنده است.موهاشو ببین مدل چی زده،چه اخمی کرده،لباسشم که اطو نشدس و ...عین یه سگ این قضاوت های ما می افته بجون بقیه و وقتی هم کسی نیست و بیکاریم می افتیم بجون خودمون.
خب من پذیرفتم قضاوت خیلی کار خوبی نیست.تمریناتی داشتیم که مثلا 3دقیقه برنامه ی تلویزیون نگاه کنیم بی هیچ قضاوتی.امتحان کنید.مشاهده ی مطلق ...خیلی سخته.ذهن همش میره میگرده یه نکاتیو در میاره،مخصوصا اگه بخواد قیاس هم بکنه.
وقتی قضاوتی در کار نباشه،شما نکاتیو میبینین که در گذشته نمیدیدین.اینکه مثلا دوستتونو صرف یه انسان که دفعه ی اولتونه مشاهدش کنید و جالبه که این کار باعث میشه شما علاقه زیادیو به طرف احساس کنید چون چیزهای نو تری میبینین.مخصوصا ذهنهای ما که همش درگیر نکات منفی و نقایصه.شاید بهمون دلیلی که میگن قدرت انرژی منفی از مثبت بیشتره.
ولی چیزی که برام خیلی جالب بود بعد ازین قضیه،وقتی من فقط شمارومشاهده میکنم بدون قضاوت،چیزهای جدیدی هم ازتون یاد میگیرم.مثلا اگه من شمارو بعنوان یه آدم بد اخلاق قضاوت کردم و گذاشتم کنار دیگه هر حرکتی از شما سر بزنه ،تحت عنوانه یه آدم بداخلاقه پس من محبت یه آدم بداخلاقو هم نمیتونم راحت درک کنم یا حتا متوجهش بشم.پس ضرراصلی مال منه.یعنی با قضاوت من میام خودمواز یکسری شخصیتی طرف خودمو محروم میکنم و البته یادگیری رو.
آدمی رومن باهاش برخورد داشتم که اوایل حس میکردم خودخواهه،هی بخودم گفتم قضاوت نکن ،قضاوت نکن.بعد از مدتی این مسیله خودخواهی یه ضربشو بمن زد.
بعد که نشستم فکر کردم ،موندم که بالاخره در عین اینکه آدم باید تجزیه تحلیل کنه درعین حال نباید قضاوت کنه و در یک قالبهای بخصوص طرفو بگذاره.
من هنوز مرز بین قضاوتو و این تجزیه تحلیلو نتونستم پیدا کنم.
ما هر چقدر هم که بخودمون تسلط داشته باشیم بازم این ذهن ما درگیر این مسیله میشه.
*بارها نتیجه قضاوتهام ،عجیب غریب از آب در اومده،بخودم میگم تو قاضی باهوشی نیستی پس ساکت!!!بنظر من قضاوت یه دامه که خودمون طعمه ی اصلیشیم.
