من درد دارم،تو درد داری،او درد دارد؟
ساعت 5 صبح میدون گل
مثل هر روز، باکلی رزهای قرمز ارزون ،کف زمین نشسته بود و تند و تند لای زرورقهای طلایی میپیچیدشون.
هر دسته رو که کنار میذاشت تو دلش میگفت،خدا کنه این یکی پلاسیده نشه،بفروشمش.وای اگه نشه،خرج دواهای مریمو از کجا بیاریم.درد بده،چه تو قلب باشه چه تو دستها ی خسته، چه تو نگاه.آخ گفتی نگاه،نگاه مریم...
12 ظهر سر چهار راه
عصرا فروش بهتره،حتما مردم میرن دیدن اونایی که درد دارن!شایدم دوسشون دارن،هر کجا میرن برن ولی با گل برن،مگه چی میشه؟!
هر چراغ قرمزحکم یه چراغ سبزه براش،بلکه پشت تمام چراغهای قرمزاین رزهای قرمزهم فروش بره.
چراغ زرد چراغ قرمز،اینجا رنگی بهترازقرمزپیدا نمیشه عزیز...
حسرت تو حرفها،خستگی تو دستها،انتظار تو چشمها،هیچ کی گل نمیخواد؟گل، گلای قرمز.
لب جدول نشسته،گلهای پژمرده تو دستشه،حسن راست میگفت"اینروزا آدمها گل نمیخرن،چاره ی درد مریم هم گل نیست،پوله پول.
فردا پسرک گلفروش قصه من سر چهارراه بجای گل روزنامه دستشه،روزنامه هایی که اینروزا تیتراولشون ،حمایت از حقوق مردمه، حمایت از خستگیهاشون ،حمایت از درداشون.
شعار شعار شعار...
میدونی که درد چیه؟ لطفا اون شعار هارو بخر!
پسرک ازهر چی رنگ قرمزه بیزاره،اون درد داره...
من درد دارم
تو درد داری
او درد دارد؟؟؟
