زنی در میان جمع!
اینروزا غیراز برد ایران ،رفتن خانمها به ورزشگاه توجهاروجلب کرده زیاد هم دیدم که طرفدار داشته و کارشون تحسین شده.من فقط اینجا میخوام نظروتجربه خودمو بگم.نه بگم اونها کار درستی کردن نه کار غلطی،هر چی بوده بالاخره یک حرکت سمبلیه که ارزش توجه داره.
میدونم حرفم مخالف زیاد داره ،ولی این دیدگاه من نوعیه،همین.
حدودای سال 77 قرار بود برای یکی از مسابقات حساس بسکتبال تیم پیکان بریم سالن ورزشی ایران خودرو،من و پدرم سر قرارهمدیگرو پیدا نکردیم و من مجبور شدم با دوستم یه ماشین بگیریم و بریم.
من و دوستم توی اون سالن که همشون مرد بودن جز 5 خانمی بودیم که حضور داشتیم وچون با پدرم وارد نشده بودم که معلوم بشه من بالاخره بیکی ازآقایون اونجا نسبتی دارم! کمی معذب بودیم ولی بعد از مدتی این معذبی از بین رفت و من هر چیم که نگاه میکردم میدیدم اصلا یکدونه ازون تماشاچیها هم حواسش بمن و دوستم نیست وهمه غرق بازی هستن.بازی خیلی حساسی بود و تو ثانیه های آخر بعلت اینکه توپ رو هوا بود و داور سوت زد و اون گل سه امتیازی میتونست برنده رو معلوم کنه،درگیری پیش اومد.اکثر بازیکنهای دو تیم جزو تیم ملی بودند ولی خوب برخوردا و حرفهایی در گرفت که شاید بهتر بود ما نبودیم،چون نمیشد توقع داشت تو اون شرایط کسی رعایت حضوراون چند خانمو بکنه!
در مورد بازیهای تیم ملی بسکتبال همیشه حضور زنان آزاد بوده و من راحت بازیهای تیم ملی رو میرفتم و انقدرهم تشویق میکردیم که با صدای گرفته از سالن بیرون می اومدم ولی کمتر حس بدی داشتم ،یعنی جوش بنسبت خیلی بهتره. بخاطر اینکه سطح فرهنگی بازیکنان و تماشاگران بسکتبال بالاتره،شاید یک ورزش دانشگاهی محسوب میشه اصلا..
ولی در مورد والیبال این تجربه رو نداشتم.یکبارهم که برای مسابقه فینال جوانان آسیا رفته بودیم،پلیس برای اینکه تماشاگران مرد نزدیک ما نیان بشینند چنان با لوله های پلاستیکی ضخیم پسرارو کتک میزد که خانم بغل دستی من رفت جلوی مامور نیروی انتظامی گرفت چون تمام صورت پسره خونین و مالین شده بود.
بخاطر صحنه های کتک کاری متعددی که نزدیکمون اتفاق افتاده بود اونم فقط برای اینکه فاصله بین خانمها و آقایون! حفظ بشه بخاطر هجوم تماشاگرا به سالن،عملا تمام تن دوست من داشت میلرزید،البته خودمم حال خوبی نداشتم.یعنی با برخورد نیروی انتظامی کم مونده بود ما فکر کنیم که اگه جلوی این هجوم رونگیرن ما خانمها مورد تجاوز قرار میگیریم!در صورتیکه باید ورود تعداد تماشاچیهارو کنترل میکردن نه فاصله شرعی و قانونی رو!
از اون سمت جایگاه تماشاچیها مدام یکنفر نور قرمز جا سوییچی لیزریشو مینداخت تو چشم دوست من بنحویکه واقعا آزار دهنده شده بود و با اشاره ای که بیک سرباز کردیم رفت سراغش واز سالن بیرونش کرد.جاییکه مسوول سالنش التماس میکرد پشت بلندگو که ترقه نزنید رو کفپوش سالن ،هم محروم میشیم هم چقدر دلار پول این کفپوشو دادیم و بخرجشون هم نمیرفت،چه توقعات دیگه ای میشه داشت؟
ما بازی نگاه کردیم،تیممون هم برد(فکر کنم سال 78 بود) و بعد سالها قهرمان آسیا شد ولی اونجور که باید بازی بما نچسبیدواحساس راحتی نکردیم،دوستم که میگفت من دیگه با تو اینجور جاها پا نمیذارم.
حالا وقتی میخوام فکرشو بکنم که برم توورزشگاه آزادی بشینم با یه میانگین شعوری و فرهنگی پایینتراز خیلی رشته ها ی ورزشی(حواستون باشه ،گفتم میانگین) تنم میلرزه.من یکی که نمیتونم جایی بشینم که انواع و اقسام فحشهای آنچنانی رو هوا معلقه .هر چند که هیجان دیدن بازی در ورزشگاه یه چیز دیگه است ولی اونقدرها ارزششو نداره که تو جمعی بشینم که حتا خود بعضی مردها از رفتن به اونجا ابا دارن بخاطر جو ناجورش!
من فکر میکنم حضور خانمها در ورزشگاه آزادی( که اول از همه فکر میکنم ما به حضورهای مهمتری احتیاج داریم تا تماشا چی فوتبال) مستلزم یه بازسازی کلی در فرهنگ آقایونه و حتا خود خانمها.
شما فکر میکنید اگه حضور بانوان در ورزشگاه آزادی ،آزاد گذاشته بشه،چند درصد از خود دختران بعلت علاقشون به فوتبال ،میرن استادیوم؟جز اینه که اکثرشون از سر کنجکاوی و یا بودن مختلط در جمع پسرها میرن؟که تمام اینها از ممنوعیتها و تابوهایی که در کشورمون بعلت یکسری سختگیریهای مذهبی و عرفیه، منشا میگیره؟
من نمیدونم اونایی که رفتن اونجا چند نفرشون اهل ورزش بودن و واقعا حضور در اونجا از عرق میهنی بوده یا علاقه به فوتبال یا نه چیزای دیگه ای مطرح بوده مثل اثبات حرف خود و گرفتن حقوقی برای خانمها؟ ولی واقعا اینقدر ارزششو داره؟(حواستون باشه که من توهینی به این خانمها نکردم ،دارم آینده رو میگم).
وقتی که به دادگاههای خانواده سربزنیم این چیزا پیشش خیلی خیلی جزییه در کنار تموم حقوقی که برای زنان پایمال میشه؟خودتون هم ازش مطلعید.
منم دوست دارم برم تو جمعهای عمومی ورزشی ولی تا وقتیکه تو فرهنگ ما 90% آقایون به زن به چشم ابزاری برای سکس و آشپزی نگاه میکنن مطمئنا محیط ورزشگاه ،محیط مناسبی برای حضورش نخواهد بود.
در خارج که زنان برای مسایلی مهمتر از به ورزشگاه رفتن جنگیده اند به جایگاه خاصی نرسیدن چه برسه بما که باید به نماینده زن مجلسمون هم حالی کنیم که شعورشو جمع کنه و در مورد اعدام زن خیابونی اونجور نظر نده.و البته که با چنین حرکتهایی ما سالها وقت خواهیم برد تا بجایی برسیم که بنظر من ریشه ای ترازاین حرفهاست.
امیدوارم حرکت فردا جلوی دانشگاه تهران خیلی اثرگذارتر و فراگیرترازین حضورباشه.
*کامنت دونی اینجا رو متاسفانه علیرغم میلم مجبور شدمبرای مدتی بردارم.فعلا تحمل آدم بیکار و بی ظرفیتو و خواهان توجه رو ندارم!
اینروزا نیاز دارم خودمو خیلی دراولویت قرار بدم،از خیلی چیزا خسته ام،تحت فشارم و آستانه تحملم پایین اومده،نیاز دارم بخودم بیشتر توجه کنم.
از همین حالا دلم برای لطف بیشتر دوستان تنگ شده.
نمیدونم تا کی ولی فعلا "همیشه روزنه ای هست" نیست شده دوست من...
