دردم از یار است و درمان نیز هم
نمیدونم چرااین دنیای مجازی اینطوریه.تا اونجا که میدونم کلی وبلاگ ریخته که هر کی میتونه هر نوعشو انتخاب کنه و بخونه.سیاسی ،طنز،خصوصی غیر خصوصی ،شاد ،غمگین و ...اتوماتیک که وارد اینترنت میشیم که صفحه بلاگی باز نمیشه ؟!خودآدم کلیک میکنه،پس وقتی وارد حریم کسی هم میشیم حتا عمومی حرمت طرف رو نگه داریم.
اینکه اسم وبلا گ من هزارو یک روزنه است نباید لزومااین تعبیر پیش بیاد که هر چی مینویسم باید شادی باشه و ازامید بگه.اتفاقا اونروزی که من شروع کردم به نوشتن دقیقا دنبال یه روزنه بودم که گره کارم باز بشه که نشد.
اگه فکر میکنید آدمی که سعی میکنه شاد وپرانرژی بنویسه ،خودشم همونطوره یا اگه غمگین مینویسه عین خودشه بنظر من اشتباهه،همه ی ماها بالا پایین داریم،شکستهای عشقی داریم،دوری و نزدیکی داریم شادی و غم داریم،آرامش و بحران داریم.
تا اونجا هم که خودم دیدم اینجا خیلیم غمگین نیست.چه بسا که همه فکر میکنن من یه دختر 24 ،25 ساله خیلی شادم، و میگن نوشته هات به سنت نمیخوره.حالا بماند که من میگم با بالا رفتن سن ،اگه انسان آگاهیش هم داره رشد میکنه پس باید شادتر بشه نه غمگینتر که!
و صد البته که شاد نوشتن دلیل برتری یه وبلاگ نیست ،انتخاب یه بلا گ برای خوندن کلا سلیقه اییه.چه بسا خود من وبلاگیو میخونم که سرشار ازغمه ولی اگه بگن 5 تا وبلاگ برترتوبگو ،یکیشون حتما اونه،برای اینکه نوشته هاشو دوست دارم.
اصلا چرا انقدر قضاوت کنیم؟من نوعی یه چیزی نوشتم،حالا حالم گندترین حال موجود هم باشه،شما چرا خودتو اذیت میکنی؟فرض کن ازاونایی هستم که دوست دارم بیام آی هوارکنم ،من حالم بده یکی منو جمع کنه!شما اگه میتونی جمع کن اگرم نمیتونی تیکه ننداز با ای میل و کامنت.
تو دنیای مجازی و حقیقیش دوست و همراه به اندازه کافی دارم که در صورت نیاز بتونم با دردل کردن باهاشون سبک بشم.این نوشته من مال قبل ازعید بود.داشتم تو تعطیلیا نوشته هامو جمع و جور میکردم که دیدم تو حال وهواشم و قشنگ در اومد، یکذره دستکاریش کردم و گذاشتم.خدا رحم کرده طنزش هم کردم!وگرنه من انقدر موضوع مرگ و روح و قبر و عزراییل رو دوست دارم که اگه بخوام بنویسمشون که یک مطلب در میون مطالبم اونا میشه!
آخه چقدر آدم مراعات خواننده هاشو بکنه؟که به این نتیجه رسیدم که آدم خودش باشه بهتره.اینهمه وبلاگ هست ،شما که با کامنتات بیشتر روضه میخونی واسه آدم!اگه روزنه ای نمیبینی چرا خودت روزنه ای نمیشی؟
بیخود نیست که بعضیا کامنت دونیشونو میبندن.
شرمنده از بقیه، یه دردل وبلاگی بود با درصد خیلی کمی از خواننده ها
این شعرروزنه داریوش رو شنیدید؟:
تو روزنه نوری،در خانه ی ظمت پوش
دیباچه ی آغازی، بر متن شب خاموش
