مستر عزراییل،کام آن!
امروز که دراز کشیده بودم چشمم افتاد به شصت پام.همونی که تو سردخونه یه کاغذ با نخ بهش میبندن،روش چی مینویسن؟
اسم طرفو؟سنشو؟علت مرگشو؟یا که با مشخصاتش توی یه دفتر هماهنگی داره؟
هر چی که هست من اسمشو گذاشتم"بلیط یکسره به اون سر دنیا"،وقتی میریم تو اون تونله ،فرشته ها بلیطمونو میگیرن،پاره میکنن و ما پرواز میکنیم اونور!
حالا فکرشو بکن روی این بلیط چه چیزا که میشه نوشت،مثلا قیمتهای مختلف کفن و دفن،یا مثلا آگهی های تبلیغاتی برای قبرهای خوب یا کفن اعلا در طرحهای مختلف!
یا مثلا میتونی در وصیت نامه ات قید کنی که یه جمله ای رو از طرف تو روی اون بلیط بنویسن.
مثلا:هی عزراییله کار خودتو کردی دمت گرم چاکریم!
یا لطفا یه فرشته ی مامانی برای تحویل روح بیاد!
یا آهای قبر کن،لطف کن خیلی خاک رومون نریز،قلبمون میگیره!
یا مرده شورعزیز یه کیسه یا لیفی بهمون بکش تا ترو تمیز بریم خدمت خدا!
دارم شرو ورمیگم ،میدونم ،من اصلا جنبه ی روزای تعطیلی رو ندارم.وقتی عشق تو زندگیت تعطیله و همیشه بن بسته ،انگار همه روزات تعطیله!
آهای مسترعزراییل ،دلامصب بلیط ما رو بده دستمون ،نفسم داره بند میاد ،تو که منو میشناسی من از اونام که از نبود بهونه هاشون تو زندگی جون میدن.بیا مردونگی کن و خلاصمون کن،خلاص...
